Νους και αναπνοή

Η αναπνοή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Ίσως αυτό να το λέμε "εύκολα" και αψήφιστα, δίχως να κατανοούμε όλο το εύρος της σημασίας του, ωστόσο το ίδιο το φαινόμενο της ζωής μας ωθεί (αργά ή γρήγορα) στην αναζήτηση της ομαλής αναπνευστικής διαδικασίας. 

Συνήθως, στις σύγχρονες δυτικές πολιτισμένες κοινωνίες, ο άνθρωπος τείνει να διάγει όσο γίνεται πιο αυτοματοποιημένα τον βίο του, ενδίδοντας και εστιάζοντας στους επιζήμιους τεχνητούς παράγοντες (χρόνος και αίσθηση ανεπάρκειάς του, στρες, ανησυχία και φόβος από την πλειοψηφία των ειδήσεων κ.α.) αφήνοντας στο περιθώριο της συνείδησής του φυσικούς παράγοντες (ποιότητα βαδίσματος, αναπνευστική λειτουργία, απόλαυση, επάρκεια ύπνου κ.α.

Ωστόσο, αυτή ακριβώς η εμμονή στους παθογόνους παράγοντες και η περιθωριοποίηση των φυσικών, αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την εμφάνιση (και ανάλογα με την περίπτωση - παγίωση) παθολογικών φαινομένων - μια φυσική βεβαίως εξέλιξη του φυσικού φαινομένου της ζωής. 

Βλέπετε, η ψευδαίσθηση της συμβατότητας τεχνολογικής προαγωγής και βιοτικού επιπέδου δεν είναι αρκετή για να αναιρέσει το γεγονός πως ο άνθρωπος αποτελεί κομμάτι της φύσης και όχι αφέντη της. 

Σε μια τέτοια λοιπόν ανεπιθύμητη εξέλιξη, η ίδια η δυσάρεστη κατάσταση αποτελεί και έναν "συναγερμό συνείδησης", προκειμένου το άτομο να ευαισθητοποιηθεί και να αναζητήσει να γνωρίσει τους φυσικούς παράγοντες και νόμους απ' την αρχή. Να επαναπροσδιορίσει τη θέση του στη φύση εκ νέου. Ένας τέτοιος φυσικός παράγοντας, τον οποίο καλείται (ως ον της φύσης) να γνωρίσει ο άνθρωπος είναι και η αναπνοή.

Η αντίληψη της αναπνοής (και ακολούθως ο έλεγχός της) θα έπρεπε να αποτελεί βασικό μάθημα καθόλη τη διάρκεια εκπαίδευσης του ανθρώπου, μιας και όπως είπαμε δεν νοείται ζωή δίχως αυτήν. Αλλά αν κάποιος συνειδητοποιήσει το μέγεθος της αληθινής του άγνοιας θα οδηγηθεί πιθανώς και σε περεταίρω συμπεράσματα και παρατηρήσεις όσον αφορά το τι θα έπρεπε να διδάσκεται από αναλόγως γνωστικής επάρκειας προσωπικό (βάδισμα, στάση, τρέξιμο, άλμα, κάθισμα είναι λίγα από αυτά τα "μικρά" καθημερινά αλλά ουσιώδη ζητήματα).

Όμως... πώς αναπνέετε; Έχετε παρατηρήσει ποτέ την αναπνοή σας; Όταν περπατάτε στο δρόμο, η κοιλιά σας είναι σφιχτή ή χαλαρή αρκετά, ώστε να επιτρέπει την ομαλή αναπνοή και οξυγόνωση του εγκεφάλου; Αν ο εγκέφαλος του ατόμου (αλλά και όλο το σώμα του) δεν οξυγονώνεται επαρκώς, πώς περιμένει να έχει χαλαρό μυικό και νευρικό σύστημα; 

Τι βάση έχει η απαίτηση να είναι κανείς άνετος και ευδιάθετος καθ' όλη τη μέρα, εάν δεν αναπνέει ομαλά; Ο βραδινός ύπνος (που σχετίζεται άρρηκτα με την αναπνευστική λειτουργία), σας είναι επαρκής; To πρωί σηκώνεστε με όρεξη και ενέργεια ή με βάρος και αδιαθεσία;

Αυτά είναι λίγα από τα ερωτήματα που ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος ασκεί συχνά στον εαυτό του και ένας "αυτοματοποιημένος" μόνο σε ώρα ανάγκης...

Σε σεμινάρια που παραδίδονται και αφορούν το θέμα ΝΟΥΣ & ΑΝΑΠΝΟΗ διδάσκεται ακριβώς αυτό: αίσθηση και αντίληψη του πώς αναπνέει κανείς και το πώς επεμβαίνουμε νοητικά σε αυτή τη λειτουργία, με σκοπούς χαλαρωτικούς, αναλγητικούς, αλλά και διεγερτικούς και τονωτικούς σε όλο το σώμα ή σε τμήμα του. 

Η τεχνικές είναι εξαιρετικά απλές στην εφαρμογή τους, όσο δύσκολες είναι στη θεωρία. Είναι οι τεχνικές που προορίζονται για ανθρώπους κάθε ηλικίας και που τόσο ωφελούν έναν 5χρονο ανθρώπινο οργανισμό όσο πολύτιμη βοήθεια μπορούν να προσφέρουν σε έναν ηλικιωμένο.

Σκοπός τέτοιων σεμιναρίων είναι ακριβώς αυτή η συνειδητοποίηση και ακολούθως δυνατότητα αναβάθμισης του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής μέσω της εξομάλυνσης της αναπνευστικής διαδικασίας.

Εύκολα και απλά, όπως ορίζει η φύση... όπως κάθε αληθινή γνώση.

Αν σας ενδιαφέρουν τα παραπάνω, μπείτε κατευθείαν στην πράξη, με την πρώτη ερώτηση που θα μπορούσε να κάνει κανείς: "Πώς αναπνέω αυτή τη στιγμή;"

Η συνέχεια στο εργαστήριο...